Το τέλος της ΕΕ που γνωρίσαμε

Ένωση των λαών ή όργανο οικονομικής και πολιτικής επικράτησης του Βερολίνου; Καθώς όλο και περισσότεροι αναλυτές, ίδίως στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, δείχνουν να συμφωνούν με τη δεύτερη άποψη οι συνεκτικοί κρίκοι της ευρωπαϊκής αλυσίδας απειλούνται όσο ποτέ στο παρελθόν.








Η «γκρίνια» ήταν αναμενώμενο ότι θα έκανε την εμφάνισή της μόλις θα ξεθώριαζε το οικονομικό θαύμα και η Ευρώπη θα μετατρεπόταν από τρίτος πυλώνας της παγκόσμιας οικονομίας σε... τελευταίο τροχό της αμάξης. Μπορεί να μην είμαστε ακόμη εκεί αλλά η μετακίνηση του οικονομικού ενδιαφέροντος από την ευρωπαϊκή ήπειρο προς Ανατολάς είναι γεγονός και οι επιπτώσεις θα είναι σύντομα ορατές στην καθημερινότητα των ευρωπαϊων πολιτών.
Παράλληλα η οικονομική κρίση εξέθεσε ανεπανόρθωτα τη λειτουργία του Ευρώ το οποίο όχι μόνο δεν κατάφερε να αντικαταστήσει το δολάριο σαν παγκόσμιο νόμισμα αλλά έδειξε να λειτουργεί περισσότερο σαν εργαλείο του χρηματοπιστωτικού συστήματος παρά σαν θεμέλιος λίθος μιας αληθινής οικονομικής ένωσης.

Στην εποχή των ισχνών αγελάδων πόσσοι μπορούν να ανεχτούν μια Ευρώπη που δημιουργεί πλεονάσματα για το Βερολίνο και τεράστια χρέη για τις χώρες της περιφέρειας; Ως πότε το Παρίσι θα συντηρεί έναν γαλλογερμανικό άξονα όταν πλέον θα έχει διαταρχθεί το Modus Viven­di των τελευταίων δεκαετιών (με τη Γερμανία σε ρόλο οικονομικής ατμομηχανής και τη Γαλία να διατηρεί τη στρατιωτική πρωτοκαθεδρία).

Οι ήχοι από την 9η συμφωνία και την Ωδή στη Χαρά, εξακολουθούν να συνοδεύουν τις πανυγηρικές συνεδριάσεις της Ένωσης. Όλο και περισσότεροι θα ήθελαν να σχολιάσουν όμως ότι ο μουσικός ύμνος που επέλεξε η ΕΕ αποτελεί από την «τελευταία πράξη» της περίφημης συμφωνίας του Μπετόβεν.